18/05/17

Con Manuel Sánchez Gálvez


"Como un escritor granadino coñece tan ben a historia de Vigo para ambientar a súa novela na nosa cidade?" "Algunha vez pensará escribir unha segunda parte para sabermos qué foi do pai de Xiana, si os avós viviron xuntos por fin na aldea, si Amanda e a sua filla atoparon o tempo perdido para estaren xuntas?" "Haberá unha película baseada en Maelström, Maelström?" Funcionaría a mesma historia cun protagonista masculino?" "Que hai de autobiográfico ou real na historia?"

A estas e moitas outras preguntas contestou o autor de Maelstöm, Maelstöm,  Manuel Sánchez Gálvez ( "chamádeme Manolo", díxonos) o pasado día 15 de maio no Clube de Lectura. Foi unha conversa moi interesante presentada pola profesora de Lingua Castelá e Literatura Marisol Mariño, quen nos explicou como foi testigo privilexiada do proceso de creación da novela. Os alumnos falaron con moita familiaridade e escoitaron atentos ás reflexións do autor no seu asombro ao ver cómo a súa novela pode tambén ser disfrutada por lectores tan novos.

Foi unha ocasión para coñecer en carne e óso ao creador dunha novela da que non só disfrutamos senón que nos axudou a comprender moito da historia da nosa cidade.


Grazas Manuel Sánchez, Manolo, por adicarnos o teu tempo e facernos apreciar todo o que houbo detrás desta estupenda novela: o traballo de investigación e o cariño a unha cidade que como ti dixeches: "góstame porque é distinta sempre, está viva".

10/05/17

Maelström, Maelström

O pasado luns 8 de maio tivemos a sorte de analizar no clube de lectura a orixinal novela de Manuel Sánchez Gálvez Maelström Maelström: Ambientada en Vigo, a novela narra as historias paralelas dun capitán Nemo (o persoaxe de Julio Verne) afincado na nosa cidade a finais do século XIX e Amanda, unha nai separada e ambiciosa executiva no ano 2005. Como fío conductor da trama, un diario do capitán Nemo no seu cautiverio de inmortalidade en Vigo, que aparece no ático recién mercado por Amanda.  


Malia a aparente disparidade entre estes dous protagonistas, a novela trata o tópico literario da búsqueda de liberdade do ser humano frente a unha vida que o atrapa e da que aparentemente non é doado sair. Un libro que invita a reflexionar sobre as decisións que debemos tomar na vida, escrito en galego cun estilo cercano e salpicado de referencias á historia da nosa cidade. 
Tiñamos dúas horas por diante e comenzamos de seguida, entre restos de bocatas apurados e nervios de curiosidade. Pola miña parte, porque me inquedaba saber qué enfoque lle darían os alumnos a unha novela que non fora concebida para un público xuvenil; polo tocante aos alumnos, porque son unha profesora nova de inglés e se cadra non me coñecían. Decidín utilizar como soporte visual unha presentación con fotografías da cidade daquela época, para comprendermos mellor as referencias do libro a lugares de Vigo e a persoaxes cos que convive o capitán Nemo. Incluín tambén referencias biográficas daqueles homes e mulleres que contribuiron á historia da cidade (García Olloqui, Jenaro de la Fuente, Concepción Arenal) e fotos dos edificios emblemáticos nos que se desenvolve a trama. Ademáis, puidemos ver as estatuas de Julio Verne no paseo do Náutico e na illa de San Simón, e mesmo o submarino do Museo do Mar de Sanjurjo Badía, personaxe que tamén aparece na novela. Mesmo vimos e o cuadro Marinero en botella de Lugrís, que lle servira de inspiración ó autor para escribir a novela. 



Con todos estes elementos abordamos a historia do capitán Nemo en Vigo e aprendemos sobre o nacemento das primeiras rúas do Ensanche, o Cable Inglés ou o tráfico de trasatlánticos da época. 
Despois de comer a torta de chocolate que tiñamos para postre, e da que como ocorre con todas as tortas de chocolate non quedaron nen as migallas, "desmigallamos" tamén a historia do persoaxe de Amanda. A protagonista suscitou un debate interesantísimo e intenso sobre a difícil conciliación da vida familiar e laboral, o papel dos avós na crianza dos fillos no día de hoxe, e a inocente visión da vida dunha nena que ten a chave da felicidade da súa nai ó final da novela. Como conclusión,  todos estivemos dacordo en que os nosos Maelstroms, eses medos e dificultades que nos atrapan, poden vencerse. 
Cando nos decatamos estavamos a só cinco minutos para que comezasen as clases da tarde e todos quedamos coas ganas de seguir afondando máis nestas dúas historias tan afastadas no tempo pero á vez tan iguais. Fixemos a foto de despedida e gardamos na memoria moitas preguntas que tambén queremos facerlle a Manuel Sánchez cando veña presentar o seu libro. 

08/05/17

Palabras de auga

O pasado 8 de maio reunímonos de novo os lectores e lectoras do club de lectura de 1º de ESO para falar sobre o libro de Marcos Calveiro Palabras de auga. 

A novela, ambientada en África,  relata a viaxe de Amadou e a súa tribu a través dunha sabana cada vez máis árida e poeirenta, fuxindo da violencia e da seca en busca dalgún lugar onde asentarse.
Por unha banda, temos o relato do día a día da tribu, e a todos chamounos a atención o enxeño con que as mulleres e os nenos obtiñan a auga e o alimento agochados nunha terra aparentemente deserta: a auga que se atopaba baixo as raíces dunhas determinadas plantas ou o gran almacenado polas formigas nos grandes formigueiros. Tamén comentamos o feito de que foran as mulleres as que se encargaran da supervivencia e do mantemento da tribu,  mentres que os homes se dedicaban unicamente á guerra, a cazar e a falar.

Pero por outra banda, tamén aparecen intercalados temas como o da  escravitude infantil e o dos nenos soldado, que aínda que parece que forman parte  dunha historia fantástica, son por desgracia unha realidade que  existe aínda nalgúns lugares de África. Falamos así da historia tan triste de Numba, o irmán de Amadou, e da aventura do protagonista e o pai para rescatalo, aínda que ó final, tiveran que dalo por perdido. E tamén comentamos o enigmático final, coa “gran formiga”, o camión cheo de gran que aparece trala tormenta de arena. Moitos dos nosos lectores e lectoras estaban seguros de que tivera que ser Numba quen o levara a escondidas para axudar á súa tribu. O certo é que ó final, a aparición deste camión xuntouse coa repentina aparición da chuvia e así Amadou e o seu clan puideron asentarse por fin e sementar o gran. Un final feliz que nos deuxou a todos cun bo sabor de boca.