21/05/08

"A CASA DOS LUCARIOS" de Teresa Moure (Monforte, 1969)
Rosa e Chicho, cando perderon a súa terceira filla, María Celeste, aparecida morta no seu berce na segunda semana de vida, decidiron instalarse en Ferreira. Alí levantaron unha casa de dúas plantas, coa cociña grande daqueles tempos, pegada á corte, e dous cuartos máis para acubillar á xente miúda, ademais dun faiado fermoso onde gardaren mazas e millo e soños dos que escorregan polas fendas de madeira. Despois, Chicho tiraría coa corte e construiría a taberna, onde cada noite apertaba o fol da súa gaita grileira, e onde tamén Rosa acrecentaba, contra vento e marea, as súas industrias de vendedora de pezas do enxoval.

LITERATURA GALEGA


- Fin de Siglo en Palestina de Miguel Anxo Murado (Lugo 1965).


En 1998, el escritor Miguel Anxo Murado fue a Palestina enviado por las Naciones Unidas. Permanecería allí cinco años en los que vivió toda clase de situaciones dramáticas y cómicas: desde representar a Palestina en una feria internacional de turismo e presenciar atentados y bombardeos pasando por ser el portavoz oficial durante la visita del Papa. Fin de siglo en Palestina es el relato autobiográfico de aquella experiencia personal en la paz y en la guerra, un relato auténtico, tierno, en parte trágico y e incluso a veces humorístico de la vida en un país lleno de color y violencia.

19/05/08

LIBRO DO MES DE MAIO: Viaxe ao centro da terra.

Novela de Jules Verne, publicada en 1864.


O profesor e xeólogo Otto Liddenbrock viaxa ao centro da Terra comezando en Islandia guiado por un pergamiño do século XII, do sabio islandés Arne Saknussem. Acompáñano o seu sobriño Axel e o guía nativo Hans. Os tres entran por un volcán cara ao interior da Terra, onde sufrirán unha serie de peripecias e descubrirán un asombroso mundo mezosoico enterrado nas profundidades.

08/05/08

BOOK REVIEW: STORIES OF COURAGE (CLAIRE SWAIN)

STORIES OF COURAGE is a book which gathers a series of stories that talk about people who achieved great feats demanding great effort and courage.

Each chapter tells the story of a person. Every one of them is intense and amusing. Reading this book has been a brief but interesting experience.

Immersed in the book, I have been aware of the difficulties which all these people have been through: suffering, pain, despair... This helps me to understand how strength and courage can make a depressed, unfortunate person strong enough to carry on.

The questions that came up while I was reading STORIES OF COURAGE were: Would I be able to be so brave? Would I have put up with tortures and taken such difficult and important decisions for a human being as these people did?

The book gave me the answer: They were just normal people who were strong and firm in their decisions.

So, to sum up, I not only liked the book, but also it was easy reading and, above all, amusing and amazing.

IRIS DARRIBA QUESADA, 2º Bach. B

06/05/08

Ruta Rosalía

Un desafortunado imprevisto impediunos redactar isto con anterioridade.
O pasado mércores día 16, o club de lectura organizou a súa primeira saída. Escollemos a figura de Rosalía de Castro coma protagonista desta actividade.
Á excursión asistiron todos os membros do Club de Lectura agás Helena, que estaba triunfando na Olimpíada de Bioloxía, Jorge por motivos académicos (cousa de 2º de Bacharelato), e outros.Saímos do instituto as 9:30 da mañá e fomos primeiro a Santiago, onde visitamos a Catedral e logo o panteón de Galegos Ilustres, alí limos uns poemas de Rosalía diante da súa tumba e vimos o sepulcro de Castelao. A continuación paseamos pola alameda e voltamos ao bus. Seguimos o traxecto ata Ortoño, alí a Igrexa aínda conservaba a beleza coa que Rosalía se inspirara na súa infancia. Cerca estaba Bastabales, coa torre das campás que a poeta escoitaba dende Ortoño e que logo inmortalizou no súa famosa composición de campás de Bastavales.
En Padrón xantamos e gozamos duns momentos de relax e ledicia. Continuamos a traxectoria por un dos pazos que observamos dende lonxe. Finalmente chegamos a Casa da Matanza, onde morreu. Puidemos observar cadros, e diversas posesión que pertenceran a escritora. Xa fora, limos os poemas máis emotivos e Benigno, coa súa habitual torpeza, logrou sacar unha fotos de grupo. Antes de regresar ao instituto paramos no ceminterio de Adina, alí estivera enterrada.
Voltamos subir ao bus e xa regresamos sen ningunha pausa máis ao instituto.




Por: Pablo Carrera e Juan Carballo.