24/12/11

Poesía social

Luns 19 de decembro.
Nesta última sesión do ano quixemos ler poesía social, tratando de lle mostrar ao alumnado que en todos os lugares e en todas as épocas sempre houbo xente que quixo mellorar o mundo. E que os temas obxecto desta poesía podían ir desde a loita contra a explotación dos traballadores ou a fame, o berro en contra da represión política e as ansias de liberdade, as proclamas en contra da guerra de Vietnam e o militarismo ou as voces que clamaban contra a enerxía nuclear. E que a poesía, para ler ou para escoitar en forma de canción, xoga o mesmo rol (mesmo insistimos en que moitos destes poemas foron musicados, o cal axudou á súa difusión, e outros naceron xa, na voz dos cantautores, como canción. Pero a finalidade é a mesma. E a que é boa poesía éo tamén en calquera dos dous formatos).

Gabriel Celaya, Blas de Otero e Celso Emilio eran o noso punto de partida nunha sesión de recitado e conversa. Axiña vimos que o termo “social” é moito máis amplo do que nos din os libros de texto. Derivamos ao recitado doutros autores, como Miguel Hernández, Benedetti e Neruda. Falamos da influencia nos cantautores e visionamos e escoitamos a Paco Ibáñez, Víctor Jara, Serrat, Manu Chao e Bob Dylan. Aí xurdiu tamén a figura de Woody Guthrie como precursor e comentamos a canción “This Land is your Land”. Rematamos escoitando a canción de The Clash “London Calling”, que exemplifica como os temas de contido social chegaron tamén á musica punk (curiosamente esta canción é o himno oficial dos Xogos Olímpicos de Londres, tema que nos ocupa no proxecto de centro).

Distribuímos tamén o noso seguinte libro, Lume de cobiza, de Miguel Anxo Fernández, autor co que estaremos no próximo trimestre.

Decidimos crear un foro social, dentro da aula virtual, para facilitar a comunicación entre os membros do club.

Aproveitamos para celebrar á nosa maneira a concesión do 3º Premio Nacional de Boas Prácticas: demos conta dunha caixa de bombóns e tivemos como invitadas a dúas exalumnas, Helena e Iris, cofundadoras do club e ás que lles agradecemos enormemente a súa presenza.



11/12/11

Poesía social

O próximo luns, 19 de decembro, teremos a seguinte sesión do club de maiores. Xuntarémonos ao redor dalgúns poemas de Blas de Otero, Gabriel Celaya e Celso Emilio Ferreiro. Lembramos que non están excluídos outros autores e que quen queira pode traer os seus poemas para ler in situ.

08/12/11

O can dos Baskerville

Nas semanas anteriores tivemos dúas sesións co grupo de primeiro ciclo, nada menos que 27. O que ía ser unha sesión tivo que prorrogarse para a semana seguinte, pois, sorprendentemente para seren o primeiro ano de algúns, houbo moitas intervencións e o tempo non chegou. Lembro que fostes varios os/as que quixestes escribir unha crónica das sesións, polo que aínda estamos esperando e non diremos aquí nada máis. Agardamos as vosas contribucións e déixovos unhas fotos.

21/11/11

Indignación

O día 7 tivemos a primeira sesión do curso. O libro foi Indignación, de Philip Roth. Gustou bastante a maioría. O debate foi intenso: a hipocrisía da sociedade, da que non se salva nin o protagonista; a crueldade da guerra; a discriminación; o racismo; a xustiza; o sexo e outros temas saíron na conversa. Non nos chegaron as dúas horas para expresar as posturas encontradas. Os bombóns calmaron os ánimos. Sorprendente o narrador, Marcus, un personaxe cheo de prexuízos que busca ser perfecto nun mundo que non acepta e que non o entende. Quen leva máis razón? A sociedade na que vive? El? Non podemos dicir máis, para non botar a perder a lectura aos que non a fixeron. A próxima lectura está por determinar.

17/10/11

Comezamos a ler


Xa estamos de volta.
O próximo 7 de novembro, luns, faremos a primeira sesión. A obra é Indignación, de Philip Roth.

Cos de primeiro ciclo a obra é O can dos Baskerville, de Arthur c. Doyle.

Exalumnos/as, estades invitados e contamos con vós.

01/07/11

O anel máxico

Podedes ver os momentos estelares no vídeo resumo. Tratei de que saisedes todos/as, pero é imposible subilo enteiro.


17/05/11

Indignádevos!

Unha sesión conxunta dos clubs de lectura. O libro de moda, Indignádevos! Curiosamente pasou un pouco sen pena nin gloria. Tratamos de dar unha visión xeral da historia de Europa dende o século XIX, para comprender mellor esa comparación que se fai entre a situación actual e a que viviu o autor despois da II Guerra Mundial. Opinións para todos os gustos e, sen entrar a valoralas, a maioría discordantes co fondo: están indignados co feito de que os adultos pensen que a xente nova non se indigna, de que se pense que non son quen de facer nada, de que se lles trate de facer vivir nun contexto que non é o deles. Moi críticos cunha obra que consideraron panfletaria. Quen dixo que a xente nova non é crítica? Pola outra banda, tamén houbo algunha voz minoritaria que concordaba coas teses do autor, facendo fincapé no “inimigo invisible” ao que nos enfrontamos, e que por iso os demais non son quen de velo.



07/04/11

Con Pessoa e Malzieu

Esta semana tivemos unha sesión especial, a da unificación. Os clubs de lectura de segundo de ESO e dos maiores tiveron unha sesión conxunta, á que acudiu cada grupo co seu libro: os de segundo con La mecánica del corazón, de Mathias Malzieu, e os demais con Poemas de Alberto Caeiro, de Fernando Pessoa. Sobre La mecánica... houbo discusión un tanto acalorada, pois a maioría mostrábase partidaria do libro e gostáralle moito, pero ao profe déuselle por levar a contraria, cousa que non adoita facer, e gostosamente (ou non tanto) aceptou as razóns da maioría. A opinión xeral, polo tanto, é que se trata dunha obra cun prantexamento orixinal e incluso gustou moito o final. A minoría insistía na non orixinalidade e nunha resolución un tanto estrana, pero imos deixalo aí.


Sobre Pessoa: cada vez sorpréndennos máis os nosos lectores coas súas análises. A verdade é que os profes non estabamos moi certos de que esta poesía "filosófica" (ou non-filosófica) fose a gustar. Pois si que gustou, aínda que os comentarios insistiron na redundancia no mesmo tema. Aproveitamos para falar do creacionismo, e entón apareceu Vicente Huidobro, e tamén doutros autores que consideramos que influíron en Pessoa, sobre todo Walt Whitman, do que lemos algúns poemas que sorprenderon a todos. Pero non imos agora a afondar máis na sesión, pois Iago, o noso cronista "oficial", e Vera quedaron de facer eles a crónica, aínda que supoñemos que haberá que esperar, pois mañán ímonos a París.

Tamén decidimos que nos gusta a unificación, así que para a póxima sesión leremos todos Indignádevos! de Stèphane Hessel, un libro que todos/as teñen gañas de ler, que vai moi acorde coas súas preocupacións e que ademais van traballar moitos grupos nas clases de historia.

Au revoir.

06/04/11

Marina en 1º de ESO

Esta semana remataron as sesións arredor de Marina, de Carlos Ruíz Zafón. O cuarto libro do club de lectura de primeiro da ESO, elixido por votación, democráticamente,que fomos comentando ao longo de varias sesións neste trimestre. A todos nos encantou e disfrutamos moito coa súa lectura. Iago Alcántara resume así o argumento:


“É un libro intrigante e moi interesante. Narra a historia de Óscar Drai, un mozo interno nun colexio en Barcelona, e a súa amiga Marina. A estes dous personaxes asígnaselles unha incrible aventura desde o mesmo momento en que visitan o cimiterio de Sarriá e descobren alí a unha dama con roupaxes negros velando unha tumba sen maís inscripcións ca unha mariposa negra. Dende entón, aos rapaces sucéndenlle cousas extrañas e sobrenaturais relacionadas coa vida dun enigmático personaxe chamado Mijail Kolvenic. E todo sucede na Barcelona de 1980”. O próximo e derradeiro libro deste curso será Dez negriños, de Agatha Christie. Imos convertirnos en detectives e trataremos de averiguar, antes de chegar ao final, quen foi o asasino!! Pilar Ferrín

12/03/11

Visita de Carlos Negro ao Alexandre Bóveda

Como moitos de vós saberedes, o pasado día 25 de Febreiro viunos visitar Carlos Negro, autor de Makinaria, o último libro co que o clube de lectura estivo a traballar.
O tema central deste libro xira entorno á mocidade, esa mocidade conflitiva, que cos seus bugas queiman goma cada noite no polígono, e que poñen en xaque a súa vida pola busca de adrenalina, pensando no presente, pasando do futuro, e deixando cunha gran angustia todos os días as súas familias, pensando; “Andará ou non andará ben?”.
De entrada, Carlos comezou por advirtirnos do seu propósito nese día; Non viña falar do libro, senón que viña a interpretar o libro.
Tendo agora como referencia o obxetivo que o autor tiña nesta visita, éste mostrounos seis cocheciños de xoguete dos que saía unha musiquiña estridente e repetitiva. Segundo o propietario, isto era a representación gráfica de Makinaria.
A continuación, recitou unha serie de poemas do libro, nos que puña especial énfase e expresividade en cada verso, e tecía cada palabra coma quen sopra no vidro, do que finalmente resulta unha copa, facendo dos poemas cancións sentidas, vividas.
Quero facer referencia a un poema do libro en especial: Sound play session, onde o autor nos involucrou na lectura do poema cos versos “Flipe total, salvaxe e animal” e “Domingo pola tarde, aceleración”, que repetíamos nos instantes onde el no-lo indicaba.
Fago un inciso para mencionar o acto simbólico que o autor realizou nese día, ao dispor case noventa coches de xoguete enriba da mesa dende onde falaba, nos que se representaban o número de mortes de adolescentes en accidentes de tráfico en Galicia por ano.
Entre poema e poema, foinos falando acerca de diferentes aspectos referentes á poesía, dos que escollín os fragmentos máis significativos:

- “O escritor ten que poder imaxinar o que sexa”.
- “A poesía que sintes como túa é aquela que máis nos gusta e que nos dí algo, que sentimos como nosa”.
- “Unha das calidades fundamentais dun bo escritor de literatura é a capacidade de poñerse no lugar de outro, xa que isto require moito traballo e dedicación”.
- “Escoitar as poesías interpretadas por alguén aporta lle toda esa maxia que perde o poema ao ser lida de seu”.

Chegando ao final desta visita, Carlos narrounos un conto infantil titulado Frederick, onde ensina ao lector unha sabia lección; non só é valioso todo aquelo que é tanxible, senón que a veces, o abstracto, o pertencente o mundo dos pensamentos, pode chegar a ser unha reliquia comparado co demáis, e é por iso polo que nunca hai que infravaloralo.
Para rematar, o autor deunos a cada un de nós unha caixiña de plástico redondeada que contiña, ademáis dun sugus (que todos agradecimos enardecidamente), un verso dun poema escrito nun anaco de papel, de diferentes autores, e cada un diferente do anterior. Os seguintes son algúns exemplos dos versos que a mín persoalmente máis me gustaron:

- “Somos dúas coordinadas copulativas”.
- “Sexamos sempre xuntos liñas paralelas”.
- “O meu sexo sen o teu sexo non é ningunha revolución”.
- “Quen me dera ser gato para vivirte sete veces”.

E para rematar, o meu favorito (e o da mayoría dos alí presentes):

- “Eu meu amor ainda o levo con el na costura das bragas”.

Yago Rodríguez Barril
1ºbachB



11/03/11

Afirma Pereira


Foi o luns antes da semana de carnaval cando tivemos a sesión sobre esta obra de Antonio Tabucchi. Eran os días nos que os cidadáns, fartos, se sublevaban contra as ditaduras dos países árabes: Túnez, Exipto... E nós xuntámonos coma sempre para xantar no instituto. E para falar de literatura e do que xurdise...

E por aí foron os tiros. A obra, Afirma Pereira, deunos pé para falar das ditaduras pasadas e presentes, e para discutir se o que estaba sucedendo era produto dunha certa manipulación dos cidadáns polo control dos recursos petrolíferos ou se, como no caso de Pereira, había unha rebelión certa contra os tiranos do mundo. E permitiunos abrir unha porta á esperanza: tamén as persoas coma Pereira, heroes anónimos e anódinos, cunha vida monótona e afastada de calquera compromiso, poden, chegado o momento, arriscalo todo por unha idea.

E gustounos iso precisamente. Que Pereira, coma nós, tamén podía axudar a cambiar o mundo. E que aínda hai esperanza.


E gustounos Lisboa e Portugal, tanto que decidimos ler poesía dun portugués que aparece citado varias veces na obra, Fernando Pessoa. Ese será o noso próximo autor, e leremos Poesía completa de Alberto Caeiro.


Ultimamente as fotos saen fatal, así que disculpade.

17/02/11

O señor Ibrahim con 2º

Voltamos ter unha sesión co libro O señor Ibrahim e as flores do Corán, pero este ano só para as/os do club de 2ºESO. Aínda que a análise que fixeron non foi tan profunda, si que suscitou interese o tema da tolerancia, para o que eexpuxemos distintas situacións, tratando de facer comparacións co que sucede ao noso arredor. Chamou moito a a tención a desconfianza entre membros de distintas relixións e a confusión que temos en occidente sobre todas as cousas distintas das nosas. Quedamos para o próximo libro: La mecánica del corazón, de Mathias Malzieu. E o próximo día 24 cita con Xabier P. Docampo.