APLICACIÓN INSTANTÁNEA de Carlos Negro

Neste curso, xuntámonos o club de lectura de 2º da ESO e a profesora Lorena Pérez, para falarmos do último libro de poesía de Carlos Negro, Aplicación instantánea. (20 de xaneiro e 10 de febreiro)

Nunha 1ª sesión falamos da poesía que coñeciamos e logo especulamos sobre o libro pola portada. Lemos a presentación. Para que serve a poesía? Normalmente preséntase como unha voz íntima, mesmo inmortal. Mais neste libro presentábase como unha aplicación de móbil ou da internet, e instantánea, inmediata, como un produto de consumo. Quedounos claro que a intención era unha poesía que nos fose útil. Para que? Ao revisarmos o índice... Topamos 4 avatares, 4 perfís de usuarios. Nos títulos dábase unha recorrencia: selfie, autopoética, amistade, amor, ... Así que lemos cada descrición dos avatares e cada grupo elixiu o que lle parecía máis interesante. Quedamos en vernos despois de tres semanas para explicar cada grupo o seu avatar e poñermos en común a lectura.

Na 2ª sesión houbo de todo. A algún encantoulle todo o libro, algúns reafirmábanse na escolla do seu avatar e outros identificábanse coa proposta doutro. En todo caso, todos tiñamos claro que esa poesía servía para nos expresar, ao coincidir ou non coas 4 propostas. Describimos os avatares, valorámolos. Pasamos a ler os poemas que máis nos gustaran. Tiramos un selfie co libro, outro modo de nos mostrar. Deseguido, saímos da biblioteca ao corredor de 2º da ESO para facermos dous poemas-grafittis do avatar urbano, practicante de parkour, que tivo máis éxito. Todos escribimos algunha letra. A poesía tamén é expresión nas paredes, acción, momento de diversión, pensamento crítico. Fixemos moito barullo para unha hora de ler. Mais gostamos do resultado. Regresamos á biblioteca para comermos unhas merecidas galletas mentres cadaquén perfilaba o seu avatar poético.

Grazas club de 2º ESO!! Compartir este libro con vós foi un subidón de enerxía, poética tamén.