O neno can e Chamádeme Simbad

O pasado 27 de outubro, inauguramos as reunión do club de lectura dos novos alumnos de 1º da ESO. Como son 30, dividíronse en dous grupos: O neno can de Fina Casalderrey e Francisco Castro e Chamádeme Simbad, tamén de Francisco Castro. 

O neno can resultou un libro fácil e agradable para ler, aínda que as súas historias son as de nenos nada favorecidos polas súas circunstancias: nenos sen familia, explotados pedindo esmola, vivindo nas rúas, obrigados a traballar. Ás nenas chamoulles moito a atención a historia de Laila, una nena obrigada a casar aos 11 anos, porque así o marca a tradición. O personaxe co que se sentiron máis identificados foi con Carlos, quizais porque é máis próximo. Algún destacou a valentía de Carme, que insiste en invitar a Carlos á súa festa de aniversario. Falamos, en fin, das diferentes realidades da infancia no mundo, de tomar conciencia das inxustizas que nos rodean, e do afortunados que se senten eles sendo coidados e mimados polas súas familias.

Chamádeme Simbad foi un libro que gustou a todos. Aparte de que nos divertimos coas aventuras e a intriga da novela, tamén sacamos da súa lectura moitos temas interesantes. Falamos da enfermedade do alzheimer ou da situación dos maiores cando comezan a necesitar dos demáis, e de cómo se lles pode axudar a levar unha vida máis agradable. Tamén comentamos a relación do protagonista co seu avó, mellor que a que tiña con ningún outro membro da familia, e de cómo ás veces os xogos e a fantasía poden ser un modo moi interesante e divertido de comunicarse cos demáis.  O personaxe da nai tamén nos deu para falar dos coidadores, da responsabilidade que asumen e do tempo libre que precisan, e a todos nos pareceu ben como ao final se respeta tamén ese dereito da nai a ter o seu tempo libre. Falamos do enigmático tío Bernardino, e de toda a aventura vivida por Simbad trala pista do seu avó. E, como non, tamén rímonos un pouco co pai do protagonista, tan estresado polo traballo e obsesionado co móbil que non é capaz de prestar atención á xente que o rodea.

Esta sesión foi acompañada por unhas saborosas tartas de chocolate, agasallo dunha mamá: graciñas Manola!.