Mío, mi pequeño mío.

Ao comenzo da xuntanza á maioría dos participante pareceulles un libro para nenos pequenos, pero a medida que foron aportando impresións e fomos analizando o libro empezou a cambiar a percepción da novela.

Algúns viron paralelismos con Harry Potter, pois o neno vive cunha familia de acollida e non se sinte querido, quizais J.K.  Rowling se inspirou en Astrid Lindgen. Outros descubriron na novela símbolos de os contos tradicionais: a mazá, o xenio nunha botella de cervexa, a viaxe, a capa invisible, recordo da capa de Sigfrido -a autora é sueca...similitudes co frautista de Hamelin, pero en positivo, pois a frauta salvounos.

Por riba de todo gustoulles as expresións tan sinxelas e bonitas como "o pan sacia a fame, a auga que calma a sede..."

Por outra parte, este libro desprende amor pola natureza que nos coida: a árbore, case seca, que protexe aos nenos, o sacrificio dos paxaros para axudalos.